Η Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι ένα αυτοτελές ιατρικό θεραπευτικό σύστημα, εδραιωμένο εδώ και διακόσια περίπου έτη, όταν ο Γερμανός Ιατρός Samuel Hahnemann, εφάρμοσε με επιστημονική επιτυχία την ρύση του Ιπποκράτη: «Τα όμοια τοις ομοίοις εισίν ιάματα» δηλαδή «τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια». Πρόκειται για την θεραπευτική αντίδραση ενός οργανισμού, όταν του χορηγηθεί μία υπέρ-αραιωμένη φυσική ουσία, στην οποία έχει πειραματικά αποδειχθεί η ομοιότητα της δράσης της, με τα συμπτώματα του ασθενούς.

Η Ομοιοπαθητική Ιατρική, είναι τελείως ασφαλής, χωρίς παρενέργειες θεραπευτική μέθοδος, χορηγείται άφοβα σε εγκύους και νεογνά και έχει ισχυρά και μόνιμα θεραπευτικά αποτελέσματα. Τα Ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι αναγνωρισμένα από τον ΕΟΦ με τον υπ’αριθ. ΔΥΓ3(α)/83657 απόφαση δημοσιευμένη στο ΦΕΚ. αρ.φυλ.59/24-01-06 και χορηγούνται μόνο από εξειδικευμένους Ομοιοπαθητικούς Ιατρούς. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης ασκείται σε Νοσοκομειακό επίπεδο, ως επίσημη υπό-ειδικότητα της Ιατρικής.

Η συμβολή της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στον τομέα της Γυναικολογίας είναι σημαντική. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι στην Ιατρική επιστήμη, η συνεργασία των ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων είναι απαραίτητη. Είναι βέβαια ευτυχής η συγκυρία για μια γυναίκα να απευθύνεται σε ειδικό γυναικολόγο που είναι και καλά εκπαιδευμένος Ομοιοπαθητικός Ιατρός, αλλά εξίσου σημαντική είναι και η συνεργασία του Γυναικολόγου της με τον Ομοιοπαθητικό Ιατρό που την παρακολουθεί χρόνια.
Ένα από τα γυναικολογικά νοσήματα, στα οποία μπορεί να προσφέρει ουσιαστική συμβολή και θεραπεία η Ομοιοπαθητική Ιατρική είναι οι φλεγμονές των γυναικείων γεννητικών οργάνων με συνηθέστερες τις κολπίτιδες.
Κάθε φλεγμονή του κόλπου ονομάζεται κολπίτιδα.

Αντίστοιχες φλεγμονές μπορεί να εκδηλωθούν στην γυναίκα, ως αιδοιίτιδες, τραχηλίτιδες ή σαλπιγγίτιδες ανάλογα με την περιοχή της φλεγμονής.

Συνήθως η κολπίτιδα εκδηλώνεται με την ύπαρξη κνησμού, αυξημένων υγρών που συχνά είναι δύσοσμα. Αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι ότι ο κόλπος υπό φυσιολογικές συνθήκες αποικίζεται από ένα πλήθος «φιλικών» μικροοργανισμών, που ονομάζονται γαλακτοβάκιλλοι, και που διατηρώντας το PH του κόλπου σε φυσιολογικές τιμές, αποτρέπουν την ανάπτυξη άλλων παθογόνων μικροοργανισμών.

Όταν οι τελευταίοι αναπτύσσονται, κυρίως λόγω έλλειψης της φυσιολογικής χλωρίδας του κόλπου, τότε διαταράσσεται η ισορροπία του PH, με αποτέλεσμα την κλινική εκδήλωση, κνησμού και κολπικών υγρών. Μύκητες και τριχονομονάδες είναι οι συνηθέστεροι παθογόνοι μικροοργανισμοί που προκαλούν κολπίτιδες, καθώς και αερόβια ή αναερόβια μικρόβια, ιοί όπως ο ερπητοιός HSV και ο ιός των κονδυλωμάτων HPV, που, ως γνωστόν, ορισμένοι τύποι του ενοχοποιούνται και για κακοήθεις δυσπλασίες του τραχήλου της μήτρας και του αιδοίου.
Εν όψει του καλοκαιριού, οι γυναίκες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι στην άμμο, στις πισίνες αλλά και στα πολυσύχναστα θαλασσινά νερά μπορούν πολύ πιο εύκολα να μολυνθούν από κολπίτιδες. Ειδικά πρέπει να τονιστεί ότι τα μικρά κορίτσια δεν θα πρέπει να τριγυρνούν στην παραλία χωρίς μαγιώ γιατί είναι πολύ πιο ευάλωτα έτσι.

Αντιλαμβανόμαστε ότι πέραν της αντιμετώπισης της υπάρχουσας φλεγμονής, ζωτικής σημασίας για τη γυναίκα είναι η πρόληψη των υποτροπών των φλεγμονών του κόλπου. Πράγματι, στην καθημερινή κλινική πράξη, ένα ποσοστό γυναικών παρουσιάζονται με υποτροπιάζουσες κολπίτιδες, μολονότι το εκάστοτε οξύ επεισόδιο έχει αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.

Σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ σημαντικό να ανιχνεύσει ο ιατρός τους παράγοντες που συντελούν στις υποτροπές αυτές και να προσπαθήσει να προσφέρει ίαση των υποτροπών και όχι μόνο θεραπεία της οξείας φλεγμονής. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει μία μείωση της τοπικής «άμυνας» της γυναίκας, η οποία συχνά υποδηλώνει και μία γενικότερη έκπτωση της αμυντικής ικανότητας του οργανισμού συνολικά.

Κακή συνολική γενική κατάσταση του οργανισμού, καταχρήσεις αλκοόλ και άλλων ουσιών, κάπνισμα, κακή διατροφή συμπεριλαμβανομένων των πολλών γλυκαντικών ουσιών, έλλειψη ύπνου, υπέρμετρο στρες που μέσω νευροορμονικών μηχανισμών συντελεί στην διαταραχή του PH του κόλπου, είναι μερικοί από τους βασικούς παράγοντες αυτής της γενικής ανοσολογικής έκπτωσης. Ακόμα την τοπική άμυνα μπορεί να καταβάλλουν οι συχνές σεξουαλικές επαφές χωρίς προφύλαξη και με διαφορετικούς ερωτικούς συντρόφους, ακόμα η ελλιπής τοπική υγιεινή αλλά και η υπέρμετρη χρήση τοπικών αντισηπτικών που διαταράσσουν και καταστρέφουν την φυσιολογική χλωρίδα.

Τέλος από το ιατρικό ιστορικό της γυναίκας, η συχνή χρήση αντιβιοτικών ή κορτικοστεροειδών, ο σακχαρώδης διαβήτης καθώς και νοσήματα που οδηγούν σε ανοσοανεπάρκεια, μπορεί να συντελούν στις υποτροπές των φλεγμονών του κόλπου. Ειδικά για την συχνή λήψη αντιβιώσεων για άλλες συχνές λοιμώξεις, θα πρέπει να υπερτονίσουμε την ανάγκη να λαμβάνει παράλληλα κάθε φορά η γυναίκα και αντίστοιχα συμπληρώματα που βοηθούν στην διατήρηση της φυσιολογικής χλωρίδας του κόλπου, γεγονός που συχνά υποτιμάται στην καθ’ημέραν κλινική πράξη.

Μία σε βάθος θεραπευτική προσέγγιση λοιπόν στο θέμα των υποτροπιαζουσών κολπίτιδων, θα πρέπει να επαναφέρει όχι μόνο την τοπική χλωρίδα, αλλά και την γενικότερη αμυντική διάταξη του γυναικείου οργανισμού σε μία κατάσταση ισορροπίας και ομοιοστασίας. Η Ομοιοπαθητική Ιατρική έχει σαν βάση της αυτήν ακριβώς τη προσέγγιση.

Ο Ομοιοπαθητικός Ιατρός, λαμβάνει ένα εκτεταμένο ιστορικό, πέραν του καθιερωμένου ιατρικού, που αφορά τις πιθανές μεταβολές του οργανισμού σε βάθος χρόνου, σε νευρικό, ορμονικό, μεταβολικό και ανοσολογικό επίπεδο. Ανιχνεύει τις εκτροπές που μπορεί να έχουν συμβεί σταδιακά στην αμυντική κατάσταση του οργανισμού συνεπεία εσφαλμένης ή ελλιπούς αντιμετώπισης καθημερινών ιατρικών προβλημάτων, επίδρασης συνεχών ψυχοπιεστικών συνθηκών καθώς και καταπόνησης του ανοσοποιητικού συστήματος από παράγοντες που αναφέρθηκαν πιο πάνω.

Ερωτήματα που αφορούν τις διατροφικές συνήθειες, την εκάστοτε αντίδραση του οργανισμού στις λοιμώξεις, την αντίδραση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος στα εξωγενή στρες, την επίδραση των περιβαλλοντικών συνθηκών στην εμφάνιση των συμπτωμάτων, τις συνήθειες του ύπνου, την ικανότητα του οργανισμού να παράγει πυρετό και πολλά άλλα, μπορεί να φαντάζουν κάποιες φορές υπερβολικά στον ασθενή που έρχεται για πρώτη φορά στην Ομοιοπαθητικό ιατρείο, για την αντιμετώπιση μίας «τοπικής» νόσου, όπως μία κολπίτιδα.

Ωστόσο γίνεται πλήρως κατανοητή η φύση αυτών των ερωτημάτων, όταν στην συνέχεια αντιλαμβάνεται ότι η θεραπευτική προσπάθεια της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής θα στοχεύσει την επαναφορά του οργανισμού στην φυσική του άμυνα, οπότε οι πληροφορίες αυτές είναι απαραίτητες για την εξεύρεση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου που απευθύνεται εξατομικευμένα στον πάσχοντα οργανισμό του. Στόχος λοιπόν μίας επιτυχημένης ομοιοπαθητικής θεραπείας θα είναι η «ίαση» από τις κολπίτιδες και από τους παράγοντες που συντελούν στην εμφάνισή της και όχι μόνο η θεραπεία της τοπικής φλεγμονής.

Σπύρος Α. Κυβέλλος
Ιατρός Ομοιοπαθητικός
Γ.Γ. Έρευνας Διεθνούς Ακαδημίας Κλασσικής Ομοιοπαθητικής

Πηγή: www.classical-homeopathy.gr

Μοιραστείτε τα θέματα μας με τους φίλους σας. Γίνετε φίλοι μας και μπείτε στην κοινότητα μας♥

Ενημερώνετε πάντα τον γιατρό σας.

www.pexels.com