Μια στιγμή είναι αρκετή
Υπάρχουν μέρες που δεν έχεις τίποτα. Ούτε λόγο να βγεις απ’ το σπίτι, ούτε κάποιον να σου πει «έλα να σε πάρω μια αγκαλιά». Μπορεί να είσαι περικυκλωμένη από ανθρώπους και να νιώθεις μόνη. Κι αυτό δεν είναι παράξενο. Είναι βιολογία.
Το σώμα μας, λέει το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA), έχει ένα ενσωματωμένο σύστημα ανταμοιβής που ενεργοποιείται όταν δίνουμε ή λαμβάνουμε αγάπη. Και ναι, η αγκαλιά αυξάνει την ωκυτοκίνη – τη λεγόμενη «ορμόνη της αγάπης». Αυτή η ορμόνη είναι τόσο δυνατή που μπορεί να μειώσει την αρτηριακή πίεση, το στρες, και να αυξήσει την εμπιστοσύνη. Χωρίς αυτήν, νιώθουμε εκτός – σαν να μην ανήκουμε πουθενά.
Η στέρηση δεν είναι απλώς συναισθηματική
Το να μας λείπει η αγάπη ή η αγκαλιά, μας πονά και σωματικά. Το Πανεπιστήμιο του Σικάγο βρήκε ότι η μοναξιά προκαλεί φλεγμονή στον οργανισμό – ακριβώς όπως ένα κρυολόγημα. Άλλες έρευνες από το Harvard δείχνουν ότι οι άνθρωποι που νιώθουν απομονωμένοι έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιακά νοσήματα, άνοια και κατάθλιψη. Μάλιστα, η μοναξιά βρέθηκε να είναι τοξική όσο και το κάπνισμα 15 τσιγάρων την ημέρα.
Κι όμως, σπάνια την παραδεχόμαστε. Προτιμάμε να πούμε ότι «έχουμε απλώς μια κακή μέρα».
Πού την πατάμε
Απ’ την ανάγκη για αγάπη, καταλήγουμε μερικές φορές να κάνουμε λάθη. Κρατάμε ανθρώπους που δεν μας αγαπούν στ’ αλήθεια, ή που δεν μας ακουμπάνε – ούτε ψυχικά, ούτε σωματικά. Διεκδικούμε αγάπη σαν να είναι δικαίωμα, όχι επιλογή. Και μερικές φορές, δεν δίνουμε ούτε στον εαυτό μας μια ζεστή αγκαλιά – κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ένας ψυχολόγος στο University of Toronto ονομάζει αυτό το φαινόμενο “emotional starvation” – συναισθηματική πείνα. Όταν δεν παίρνεις συναισθηματική φροντίδα, η ανάγκη γίνεται υπερβολή. Και τότε, φτάνεις να εξαρτάσαι από λάθος ανθρώπους, να ανέχεσαι περισσότερα απ’ όσα αντέχεις.
Η αγάπη δεν έρχεται επειδή τη ζητάς
Κι όμως, η πιο συγκλονιστική αλήθεια είναι αυτή: η αγάπη δεν έρχεται όταν τη ζητάς. Έρχεται όταν τη δίνεις, και κυρίως – όταν τη δίνεις πρώτα στον εαυτό σου.
Έρευνες από το Stanford University δείχνουν ότι η αυτοσυμπόνια (self-compassion) είναι ο μεγαλύτερος δείκτης ψυχικής ανθεκτικότητας. Άνθρωποι που λένε «είμαι εντάξει έτσι όπως είμαι» και φροντίζουν τον εαυτό τους χωρίς ενοχές, έλκουν πιο υγιείς σχέσεις. Και – μάντεψε – τους αγκαλιάζουν πιο συχνά.
Πώς την κατακτάς
Δεν είναι πυρηνική φυσική. Είναι επανάληψη.
-
Αγκαλιάζεις πιο συχνά. Ναι, κι ας φαίνεται αστείο. Οι ερευνητές λένε ότι 20 δευτερόλεπτα αγκαλιάς την ημέρα αυξάνουν τα επίπεδα της ωκυτοκίνης και μειώνουν τις κορτιζόλες. Δοκίμασέ το – είτε με αγαπημένα πρόσωπα είτε ακόμα και με τον εαυτό σου. Αγκάλιασε τον εαυτό σου μπροστά στον καθρέφτη. Δεν είναι γελοίο. Είναι χημεία.
-
Φτιάχνεις ρουτίνες φροντίδας που να λένε «σε αγαπάω». Ένα τσάι το βράδυ, ένα ζεστό ντους, λίγη μουσική – αυτές οι στιγμές φροντίδας μειώνουν τα επίπεδα στρες και ενισχύουν το νευρικό σύστημα. Σύμφωνα με το Yale, τέτοιες πράξεις επηρεάζουν άμεσα το παρασυμπαθητικό σύστημα, που σχετίζεται με τη γαλήνη.
-
Μαθαίνεις να λες “όχι” χωρίς ενοχές. Αγάπη δεν είναι να αντέχεις τα πάντα. Ούτε να σώσεις τον άλλον. Το Πανεπιστήμιο του Michigan βρήκε ότι οι άνθρωποι που θέτουν όρια έχουν λιγότερα ψυχοσωματικά συμπτώματα και περισσότερη εσωτερική ηρεμία.
